Zakłucie

Zakłucie igłą to bardzo niebezpieczna sytuacja, która może wymagać usług konsultacyjnych. Podczas wykonywania obowiązków zawodowych pielęgniarki i innych pracowników medycznych. Taka sytuacja wymaga szybkich i właściwych działań celem zminimalizowania ryzyko zakażeniem się rożnymi patogenami.

Czynności pielęgniarki po zakłuciu się igłą.
Rana kłuta- otarcie, igłą lub innym ostrym narzędziem to niebezpieczna sytuacja. Może ona wystąpić w pracy pielęgniarek, podczas zadań zawodowych. W takiej sytuacji reakcja jest bardzo ważna aby zminimalizować ryzyko wystąpienia choroby. Kroki, które należy podjąć po zakłuciu się igłą aby zapewnić sobie zdrowie i bezpieczeństwo zawodowe:

1. Powstrzymaj się od pracy.
Jeżeli jest to możliwe powstrzymaj się od pracy i uspokój się. Możesz ulec panice. Bezpieczeństwo w miejscu pracy jest najważniejsze.

2. Natychmiastowe oczyszczenie rany, gdzie doszło do kontaktu z igłą.
Można to zrobić przy użyciu bieżącej wody z mydłem a następnie roztworu antyseptycznego. Taka czynność ma na celu zmniejszenie ryzyka infekcji w miejscu zakłucia.

3. Poinformowanie przełożonego.
Natychmiast poinformuj swojego przełożonego lub inspektora BHP. To pozwoli na podjęcie odpowiednich działań, procedur i udzielenie wsparcia w razie potrzeby.

4. Szczegółowa dokumentacja.
Pielęgniarka powinna dokładnie i szczegółowo udokumentować zaistniały incydent, okoliczności w jakich doszło do zakłucia, w tym miejsce datę i godzinę oraz rozmiar i rodzaj igły. Dokumentacja taka jest niezbędna do ewentualnych celów epidemiologicznych lub ubiegania się o odszkodowanie. Niezbędne jest aby natychmiast korzystać z opracowanych środków zaradczych ale również korzystać ze specjalistycznych procedur i produktów BHP dostosowanych do konkretnych sytuacji na przyszłość wyeliminować ryzyko podobnych wydarzeń.

5. Konsultacja z lekarzem lub specjalistą chorób zakaźnych.
Po zakłuciu się igła pielęgniarka powinna skonsultować się z lekarzem lub specjalistą chorób zakaźnych. Jest to bardzo ważne, ponieważ lekarz może zadecydować o zastosowaniu odpowiedniej profilaktyki przeciwko ewentualnym infekcjom takim jak HIV lub wirusowe zapalenie wątroby. W niektórych przypadkach może być konieczne rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej lub podanie szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby.

6. Testy serologiczne i monitoring zdrowia.
Zakłucie się igłą powinna traktować to priorytetowo i regularnie według zaleceń lekarskich powinno poddawać się badaniom w celu monitorowania swojego zdrowia. Okresowe testy krwi są w stanie wykryć ewentualne infekcje co daje możliwość na podjęcie szybkiego leczenia.

Ubieganie się o odszkodowanie.
Ubieganie się o odszkodowanie po incydencie w miejscu pracy wymaga dokładnego zarządzania dokumentacją BHP. Należy wykazać związek z czynnościami pracowniczymi.
Ponieważ zakłucie się igłą to charakter zdarzenia mogącego w skutkach może prowadzić do trwałego uszczerbku na zdrowiu lecz ubieganie się o odszkodowanie może okazać nieskuteczne. Sama rana kłuta nie stanowi uszczerbku na zdrowiu (zgodnie z definicją ,,uszczerbku na zdrowiu”). Pracownikowi nie można zamknąć drogi o ubieganie się odszkodowanie.

Długoterminowe kroki i profilaktyka.
Po natychmiastowych działaniach osobie poszkodowanej może być niezbędna również:

1. Zarządzanie stresem.
Zakłucie się igła to sytuacja stresująca. Warto skontaktować się z terapeutą bądź psychologiem.
W celu pomocy radzenia sobie z lekiem związanym z incydentem.

2. Profilaktyka wystąpienia zdarzenia.
Przemyśl i zaplanuj strategie, które doprowadzą do wyeliminowania takich zdarzeń w przyszłości.
Korzystaj z systemów ochrony przed zakłuciem oraz przestrzegaj zasad zarządzania odpadami medycznymi.

3. Kursy edukacja. Bezpieczeństwo medyczne.
Nie bagatelizuj nauki o bezpieczeństwie. Personel medyczny aktywnie uczestniczący w szkoleniach dotyczących w kursach ochrony przed zakłuciami igłą lepiej sobie radzą w sytuacjach niebezpiecznych.

Zapobieganie zakłuciom to obowiązek pracodawcy.
Zgodnie z rozporządzeniem BHP:

1.[§ 6] zapewnia pracodawca stały dostęp do instrukcji oraz innych sporządzonych w formie papierowej i elektronicznej informacji o zasadach używania ostrych narzędzi i środków ochrony indywidualnych, określonych w procedurach, o których mowa w§ 4 ust. 1 pkt. 1 i 3, a także obowiązujących przepisach z zakresu bezpieczeństwa higieny i pracy.
2. Szkolenia, o których mowa w ust. 1. obejmują w szczególności zagadnienia dotyczące:
1)prawidłowego postępowania z ostrymi narzędziami, w tym narzędziami zawierającymi chroniące przed zranieniem;
2)potencjalnego zagrożenia dla życia i zdrowia spowodowanego zranieniem ostrym narzędziem oraz kontaktem z krwią lub innym potencjalnie zakaźnym materiałem biologicznym;
3)środków, których należy podjąć w celu zapobiegania zranieniom ostrymi narzędziami, obejmujące standardowe środki ostrożności, bezpieczne systemy pracy, prawidłowe stosowanie
i procedury usuwania ostrych narzędzi i odpadów oraz znaczenie uodpornienia przy użyciu szczepionek;
4)wyposażenia i stosowania środków ochrony indywidualnej odpowiednich dla rodzaju i stopnia narażenia;
5)procedury postępowania poekspozycyjnego, o której mowa w § 9;
6)procedur zgłaszania oraz prowadzenia wykazu zranień ostrymi narzędziami i sprawozdawczości w tym zakresie.

Podsumowanie.
Szybkie działanie po takim incydencie jest niezbędne aby zapobiec ryzyku wystąpienia chorób. Personel medyczny powinien być zapoznany z procedurami i prowadzona polityką w miejscu pracy. Zapobieganie zakłuciom igłami to kwestia o podstawowym znaczeniu w placówkach medycznych. Pracownicy muszą mieć dostęp do ochrony osobistej. Działania takie nie tylko chronią pracowników przed wpływem negatywnych skutków środowiska pracy ale także podnoszą jakość świadczonych usług pacjentom. Rozporządzenie BHP jest podstawą prawną dla tych działań a jego przestrzeganie jest obowiązkiem pracodawcy.